Yollarında turist görmediğim, yürürken karşıma çıkanlara selam verdiğim, her ziyaret ettiğim küçük kasabada yaşamayı düşlediğim, evimin kapısını kilitlemeden uyuduğum, geçip gidiyorken gördüğüm yaşlı çiftlerin ikramlarına şaşırdığım, inciri dalından topladığım, yorgunluğuma değen başka bir İtalya’ya sevdalandım. Kara kedilerin uğursuz sayılmadığı bir yer varmış meğer… Kartpostalların içinde yaşayanları buldum burada. Bilmediğim kapıları çaldığımda, o kapı ardında beni karşılayan her yeni tanıdığım insanda kendimi buldum.